Τρίτη 25 Νοεμβρίου 2008

interview

ROTTING CHRIST
Back

TARTAREAN DESIRE WEBZINE

Rotting Christ were one of the first Greek black metal bands, having formed already in 1987. Eight albums into their long career they are still going strong and show no signs of slowing down. On September 22nd, 2005, the band performed at Club 666 / Klubben in Stockholm, Sweden, as part of the 'Blitzkrieg III' touring package with Vader, Anorexia Nervosa and Lost Soul. The chief editor of Tartarean Desire, Vincent Eldefors, spent some time talking to the Rotting Christ mastermind Sakis Tolis prior to their show.

It is a very calm, friendly and relaxed Sakis Tolis who puts his guitar aside to talk to me for a little while. Rotting Christ is currently participating in a very long tour of which they have done 17 shows already, 11 of those in Poland, the home country of two of the bands on the tour - headliners Vader and death metal upcomers Lost Soul.

- "We have played in Germany and now in Scandinavia. Before that we did some shows in the Baltic states. Right after this show we will go to Russia. We have more than 60 shows in a row. It's a really long tour."

Sakis in fact believes it's the longest tour they have done so far and as if this wasn't enough they might have some American dates coming up later on as well. The best thing about touring for him is to play each night and meet a lot of people.

- "That's the call of every musician, to play, right? But sometimes it is very tiring. People think there are groupies and stuff but it's not like that. You have to drive very long, yesterday we played Trondheim in Norway, tonight it's Stockholm and tomorrow Copenhagen. But that's rock 'n roll, it's metal, it's heavy metal."

Even though he enjoys touring he doesn't find it as exciting as it was ten years ago.

- "When you are very young and it's the first time you get to see everything. All the time you are drunk. But then you calm down. If you drink every night you are sick after five days and you can not play. That's why we are here, to play, not to have holidays. Of course it's still fun but in a more mature way."

Sakis says they do not make very much money from touring and also explains that during the last five years musicians have been making less money from CD sales too because of mp3 downloads, something that Rotting Christ have noticed directly when sales have gone down.

Rotting Christ did their first tour in 1993 together with Canada's Blasphemy and Norwegian legends Immortal.

- "That was a very nice tour actually. It was the first ever second generation black metal tour. It was oh, every night drunk, every night stoned, you know. It was a very good experience and nice to meet black metal musicians."

Sakis has kept in touch with Immortal ever since and also all the other bands who have shared touring space with Rotting Christ throughout the years. In June this year Rotting Christ was about to play two large Greek festivals but was forced off the bills because of Dave Mustaine of Megadeth.

- "Yeah, he found our music offensive and has become a new born Christian or something like that. It's stupid, it's not metal, it's not freedom of choice. It is being said that we live in a democratic, free society so everyone has the right to do what they want.

Very early in their career the band was offered their first record contract by Mayhem's Euronymous and his label Deathlike Silence Productions.

- "Yeah, but unfortunately he didn't release anything. We have always had good connections with the Norwegian bands. It's not like in the beginning, you know. I call these days the old glory days. Now things are a bit financial, it's about selling figures. It used to be very different, easy and without competition. After big labels became interested they destroyed everything."

Sakis still loves bands like Dimmu Borgir which he considers a true band but he doesn't approve of the attitude of some younger bands who want nothing else but to become rock stars right from the start. It doesn't work out and you lose the sense of underground. After the fruitless co-operation with Deathlike Silence, Rotting Christ ended up with the French label Osmose Productions and the Greek label Unisound Records for a while but these deals did not work out very well for the band. Now Rotting Christ has released six full-length albums for Century Media but things are still changing.

- "We are over with Century Media, we're finished with them. We have some offers and as soon as we're back from the tour we'll look closer at them."

Sakis says that he is still satisfied with the support from Century Media during these years but that it is time to move on and the new contract will definitely be with another label.

In July 2004 Rotting Christ parted ways with their second guitarist Kostas but Sakis has found a new guy to fill his shoes on this tour namely the guitarist George Bokos from fellow Greek metallers Nightfall.

- "He just joined the tour and he is doing very well."

Speaking about what else is new in the Rotting Christ camp, Sakis tells me that their only goal right now is to play as much as possible all over the world. That's what it's all about being in a band. Their last album "Sanctus Diavolos" was released in 2004 but so far they have not had enough time to begin working on new material for the next release. Sakis prefers to sit down and concentrate when writing new material but this year they have had too many shows. Perhaps after the tour this will happen?

- "I hope so. I have to actually.", Sakis laughs.

Rotting Christ released their one and only DVD so far, "In Domine Sathana", in 2003, which was recorded at a show in Poland with many extras, but are right now planning for a second digital representation of their dark arts. Sakis hopes to release the DVD some time in 2006 and it will, among other things, include a history of the band.

Sakis tells me that in their home country Greece most people know the name Rotting Christ even if they are not metal fans. The band has been featured on national television where the name is censored out because of problems with strong religious conservative forces within the country. He still doesn't feel that censorship is a big problem in Greece today and the Greek metal scene is very strong.

- "Yeah, there are many good bands and many shows. All the bands come to Greece on tour today. Ravencult are great and the old Greek bands like Varathron, Necromantia... Astarte are doing well too, many good bands deserve attention."

Greece is a very attractive country for international tourists for obvious reasons and Sakis has meant many Swedish people there. I, and probably many others with me, probably wish to see more of Greece than just the beaches and Akropolis. Then, where should one go?

- "You should go to the north of Greece. It's full of mountains, a nice ancient landscape, very unlike the typical tourist places in Crete for example. I prefer to see something different now in my life. You can see the northern parts, the Macedonian parts - Alexander the great and old towns. That's my opinion."

Even though Sakis enjoys Greece and was born there he is not 'Greece addicted' as he puts it and isn't really into countries but more the people. He believes that people have the same problems everywhere all around the world. He loves Greece and would like it to be a better place. Travelling is something that Mr. Tolis does enough with the band and therefore he prefers to relax on an isolated island or another distant location in Greece for a month when he can spare the time. Is Rotting Christ a full-time job now?

- "Yes, for me it is because I book the shows, I write the music, I write the lyrics, bla bla bla... It takes all the time. Sometimes I do some other jobs. I can make a living out of it but it's really in a limit. But that's the goal. I don't want to be rich in money, I want to be rich in my heart."

I wrap up the interview and thanks Sakis for taking the time to speak to us and wish him good luck for tonight's show, something that I realize he probably needs very little, having spent more than ten years in a touring band.
Αναρτήθηκε από στις Δεν υπάρχουν σχόλια:

Τετάρτη 19 Νοεμβρίου 2008

Συνέντευξη: Σάκης-Rotting Christ


<<Το μέταλ είναι μια ιδέα που στην Ελλάδα την πληρώνεις ακριβά>>

O Σάκης, τραγουδιστής των Rotting Christ, μιλάει για τη σημασία τού να ακολουθείς την ιδέα σου "όσο τιποτένια και να τη θεωρούν οι άλλοι".







Πόσο δύσκολο ήταν για ένα παιδί να φτιάξει μια μέταλ μπάντα το 1988;
Πολύ δύσκολο... Καταρχάς, δεν υπήρχαν λεφτά, ήμασταν μια φτωχή οικογένεια στη Ν. Ιωνία. Εγώ για να πάρω την πρώτη μου κιθάρα αναγκάστηκα να κλέψω λεφτά από τη μάνα μου. Έβαλα τους γονείς μου να μαλώσουν. Η μάνα μου νόμιζε ότι τα λεφτά τα πήρε ο πατέρας μου -έγινε καβγάς. Τόση αγάπη είχα γι’ αυτό το πράγμα.
Πόσο χρονών ήσουν;
Ήμουν 16 και ο αδερφός μου 14. Εκείνος έμαθε να παίζει ντραμς στα μαξιλάρια. Σιγά-σιγά βρήκαμε ένα στούντιο, γράψαμε ένα ντέμο, ήρθαμε σε επαφή με άλλες μπάντες που έπαιζαν κι αυτές underground μέταλ και πήραμε κουράγιο.
Πώς ερχόσασταν σε επαφή;
Με ταχυδρομείο. Ανταλλάσσαμε ντέμο -όταν λέμε ντέμο, εννοούμε κάτι κακοφτιαγμένες κασέτες- με μπάντες από τη Νορβηγία, τη Σουηδία, την Αγγλία... Βρίσκαμε τις διευθύνσεις τους σε διάφορα φανζίν (σ.σ. μικρά περιοδικά) που κυκλοφορούσαν στην Αγγλία.
Κι εσείς πού βρίσκατε τα φανζίν;
Βάζαμε λεφτά μέσα σ’ έναν φάκελο -«κλεμμένα» συνήθως κι αυτά- και τα στέλναμε στη διεύθυνση του περιοδικού. Κι αυτοί μας το έστελναν. Είχε φτιαχτεί έτσι ένα ολόκληρο κύκλωμα -ένα πρώιμο Myspace!- από μπάντες που ανταλλάσσανε ντέμο. Πολλές μεγάλες μπάντες ξεκίνησαν έτσι: οι Paradise Lost, οι Morbid Angel, οι Mayhem... Ήταν τότε 17άρηδες.
Τι ακούσματα είχες εσύ τότε;
Άκουγα Bathory, Venom, Celtic Frost. Ήταν black metal μπάντες. Αλλά εμένα μου άρεσε πάντα να ψάχνομαι, να βρίσκω πιο underground πράγματα. Είχα γίνει συλλέκτης ντέμο. Έχω σπίτι μου τα πρώτα ντέμο των Darkthrone, που δεν ξέρω πόσοι άλλοι τα έχουν.
Πότε βγήκε ο πρώτος σας δίσκος;
Το 1990 με μια ελληνική εταιρεία.
Εξαρχής είχατε το όνομα Rotting Christ;
Ναι, εξαρχής. Ήταν λίγο ακραίο, αλλά ζούσαμε σε μια εποχή που ήταν λίγο κιτς και είχαμε ανάγκη για ακραία πράγματα. Το όνομα το γουστάραμε γιατί ενοχλούσε. Δεν ξέραμε βέβαια τι αντίκτυπο μπορούσε να είχε επαγγελματικά στο μέλλον.
Τι εννοείς;
Ήταν ένα όνομα που μας άνοιξε πόρτες, αλλά και μας έκλεισε.
Σας ακυρώσανε ποτέ συναυλία λόγω ονόματος;
Ναι, βέβαια, πολλές. Και πρόσφατα ας πούμε, οι Megadeth μάς ακύρωσαν μία συναυλία, γιατί δεν θέλανε να παίξουμε στο ίδιο φεστιβάλ με αυτούς. Αυτοί ήταν οι headliners. Μόλις ο τραγουδιστής τους είδε το όνομά μας στο lineup είπε «Μ’ αυτούς δεν παίζουμε!».
Χωρίς να έχει ακούσει μουσική σας;
Χωρίς. Αυτός έχει γίνει τώρα new-born Christian -είναι αυτή η μόδα που υπάρχει στην Αμερική. Προφανώς έχει κάψει το μυαλό του από τα πολλά ναρκωτικά που έπαιρνε και, ξέρεις, όσοι φεύγουν από τα ναρκωτικά, πάνε στο άλλο άκρο. Συνήθως έτσι γίνεται.
Να γυρίσουμε στον πρώτο σας δίσκο. Ποιος έγραφε τα κομμάτια;
Μουσική έγραφα πάντα εγώ. Τους στίχους τους έγραφε ο Δημήτρης, που ήταν τότε ο μπασίστας.
Είχε επιτυχία ο δίσκος;
Επιτυχία! (γελάει) Απλά μας έμαθαν και πέντε άνθρωποι εκτός από τους φίλους μας. Ήμασταν όμως τυχεροί. Δυο χρόνια μετά υπογράψαμε με μια γαλλική εταιρεία που έψαχνε νέο υλικό και μας έβγαλε εκτός Ελλάδας. Ήταν τρομερό πράγμα αυτό για μια ελληνική μπάντα. Βγαίνει λοιπόν ο δίσκος και μας λέει η εταιρεία «Ξεκινάτε περιοδεία στην Ευρώπη»! Εμείς δεν ξέραμε καν τι σημαίνει περιοδεία.
Στην Ελλάδα δεν είχατε κάνει;
Όχι βέβαια! Δυο-τρεις συναυλίτσες είχαμε κάνει όλες κι όλες: στο «Αν club», στο «Νext» και σε κάτι καταλήψεις σχολείων... Το πρόβλημα τότε στην Ελλάδα ήταν ότι δεν υπήρχε καμία μουσική παιδεία. Δεν υπήρχε κάπου να πατήσουμε. Οι συνομήλικοί μας, οι Σκανδιναβοί, είχαν κάποιες μπάντες πριν απ’ αυτούς. Εμείς δεν ξέραμε με ποιον να συζητήσουμε, να πούμε «Ρε Μήτσο, ρε Γιώργο, πώς είναι να κάνεις μια περιοδεία;». Πηγαίναμε στην Ευρώπη με τελείως κλειστά μάτια.
Και πώς ήταν;
Εντάξει, φάγαμε λίγο το κεφάλι μας, αλλά περάσαμε καλά. Ήταν μεγάλη ευκαιρία, ήμασταν η νέα γενιά του black metal. Διάλεξε η εταιρεία τρεις μπάντες: εμάς, τους Νορβηγούς Immortal και τους Καναδούς Blasphemy. Μας έβαλε σ’ ένα λεωφορείο και κάναμε περιοδεία 20 μέρες. Κάθε μέρα κι άλλη πόλη! Πήγαμε Γερμανία, Γαλλία, Δανία...
Ήταν ό,τι ονειρευόσασταν;
Και ακόμα καλύτερο. Διότι στην αρχή υπήρχε κι ένας φόβος που σιγά-σιγά έφυγε. Βέβαια, κάναμε κι εμείς μερικές μαλακίες, ήπιαμε λίγες μπύρες παραπάνω...
Ο μύθος του ροκ σταρ;
Ναι, αυτό! Ήμασταν λίγο ανώριμοι, μας ήρθε ξαφνικά. Όταν είσαι 20 χρονών και από την Νέα Ιωνία βρίσκεσαι ξαφνικά στην Ευρώπη, είναι λογικό να ξεφύγεις.
Τρέχανε οι γκόμενες πίσω σας;
Εντάξει, γκόμενες παίζανε αλλά μη φανταστείς τρελά πράγματα. Αυτά που ακούγονται είναι πιο πολύ μύθος.
Μπροστά σε πόσο κόσμο παίζατε;
Σε κλαμπάκια παίζαμε, αλλά γεμίζανε.
Χρήματα σας άφησε αυτή η περιοδεία;
Όχι ρε! Εμείς παίζαμε για 7-8 χρόνια τζάμπα. Και γουστάραμε! Και αυτή είναι η συμβουλή μου -η μοναδική που μπορώ να πω στα παιδιά: Όταν παίζεις μέταλ, παίζεις για τη φανέλα, παίζεις για την ιδέα. Πώς αλλιώς θα ξεκινήσεις; Ακούω μερικούς πιτσιρικάδες που λένε «πόσα θα πάρω;» και τρελαίνομαι! Είσαι 17 χρονών, έχεις ένα χόμπι. Το χόμπι δεν πληρώνεται πάντα. Εμείς περάσαμε και πείνες, αλλά είμαι πολύ ευχαριστημένος, γιατί έκανα αυτό που γούσταρα.
Πώς την έβγαζες; Πού έβρισκες λεφτά;
Κοίτα, εγώ είμαι ολιγαρκής. Μπορούσα να ζήσω και με μια μπουκιά φαΐ. Ξέρεις πόσο πασατέμπο έχω φάει; (γέλια).
Βοήθεια απ’ τους γονείς σου είχες;
Είχα, αλλά δούλευα κι εγώ. Έχω δουλέψει σε εργοστάσιο, σε οικοδομή...
Τι έκανες στην οικοδομή;
Σοβατζής... Αλλά ήξερα ότι όλα αυτά είναι περιστασιακά. Το όνειρό μου ήταν να κάνω τη μουσική τρόπο ζωής, το οποίο ήταν μεγάλο ρίσκο. Θυμάμαι να μαλώνω με τη μητέρα μου γιατί μου ‘λεγε συνέχεια «Γιατί δεν πιάνεις μια σταθερή δουλεια;». Και δεν μπορούσε να καταλάβει ότι εγώ έχω -πώς το λένε;- κόλλημα στο κεφάλι.
Και πότε άρχισες να ζεις από τη μουσική;
Αυτό άργησε πολύ, έγινε μετά το 2000. Ήμουνα πια 28 χρονών.
Πώς νιώσανε οι γονείς σου όταν σε είδαν να φεύγεις για περιοδεία στην Ευρώπη;
Εντάξει, εκεί συγκινήθηκαν κάπως, αλλά μέσα τους είμαι σίγουρος ότι λέγανε «Δεν μπορεί, κάποια στιγμή αυτό το παιδί θα βάλει μυαλό».
Μετά την περιοδεία τι έγινε;
Μετά το ένα έφερε το άλλο. Πήγαμε Μεξικό, πήγαμε και Βραζιλία που για μένα είναι η μητρόπολη του underground μέταλ.
Δίσκους συνεχίζατε να βγάζετε;
Ναι, αλλά με περιπέτειες. Φύγαμε απ’ τη γαλλική εταιρεία και πήγαμε σε μια ελληνική, αλλά δεν ήμασταν ευχαριστημένοι απ’ τη διανομή. Οπότε αποφασίζουμε κάτι τρελό: να πάρουμε το αμάξι και να πάμε απ’ την Αθήνα σε όλη την Ευρώπη για να δίνουμε το ντέμο μας face to face σε κάθε εταιρεία. Κάναμε περιοδεία το ντέμο! Αφήσαμε τηλέφωνο και φαξ, γυρίσαμε Αθήνα και περιμέναμε. Και ευτυχώς μας παίρνει τηλέφωνο η Century Media, μια μεγάλη γερμανική εταιρεία, και υπογράφουμε συμβόλαιο για 10 χρόνια.
Οικονομικά τι σήμαινε αυτό για εσάς;
Τίποτα. Λεφτά απ’ τους δίσκους δεν παίρναμε. Τι κάνουν βλέπεις οι εταιρείες; Όταν κάνεις μια περιοδεία, σου βάζουν π.χ. τα αεροπορικά εισιτήρια, αλλά στα παίρνουν μετά απ’ τις πωλήσεις των δίσκων. Για κάθε αντίτυπο του δίσκου εμείς παίρναμε μισό ευρώ, άντε ένα στην καλύτερη. Αν λοιπόν είχαμε κάνει έξοδα στις περιοδείες 20.000 ευρώ, θα ‘πρεπε να πουλήσουμε 20.000 δίσκους για να πατσίσουμε. Οπότε για δέκα χρόνια δεν πήραμε δραχμή!
Ένας πιτσιρικάς μού είπε κάποτε: «Οι γονείς μου τσακωνόντουσαν
και η μουσική σου μου κρατούσε συντροφιά». Αυτό για μένα
είναι μεγάλη επιβράβευση. Είναι δικαίωση για όλη μου τη ζωή ως τώρα
Πώς πήγαιναν οι δίσκοι σας;
Απ’ όσο ξέρουμε, καλά. Αλλά είναι πολύ σχετικά τα νούμερα που δίνουν οι εταιρείες, γιατί μπλέκονται πολλά licence, πολλές τοπικές τιμές ανάλογα με τη χώρα. Ποτέ δε μαθαίνεις τις πωλήσεις στην ουσία. Πάντως στην Ευρώπη το «Dead Poem» πούλησε πάνω από 50.000 αντίτυπα.
Κι εσείς από πού βγάζατε χρήματα τότε;
Από τις συναυλίες. Συνολικά ως τώρα έχουμε κάνει περίπου 700 συναυλίες. Φέτος μόνο, θα φτάσουμε τις 200.
Έχετε μάνατζερ;
Όχι, τα κλείνω όλα μόνος μου. Συνεργάζομαι όμως με έναν Πολωνό ατζέντη, που έχει ένα ειδικό λεωφορείο για τουρ.
Τι εννοείς ειδικό λεωφορείο;
Είναι ένα διώροφο το οποίο έχει μέσα 20 κρεβάτια. Είναι σαν ένα κινητό σπίτι. Συνήθως μπαίνουμε εκεί μέσα τρεις μπάντες. Αυτός είναι ο μόνος τρόπος να βγαίνει κάτι από τις συναυλίες, γιατί γλιτώνουμε ξενοδοχεία, οδοιπορικά, φασαρία. Άσε που κοιμάσαι και ταξιδεύεις. Πέφτεις για ύπνο στη Σόφια και ξυπνάς στο Βουκουρέστι.
Έχετε παίξει σε όλες τις ηπείρους;
Σε όλες εκτός από Αφρική. Είχαμε μια πρόταση να παίξουμε στην Αίγυπτο, αλλά μάθαμε από κάτι φίλους ότι πριν λίγα χρόνια σε μια heavy metal συναυλία πήγε η αστυνομία, συνέλαβε τους μουσικούς και τους έβγαλε τα νύχια!
Σοβαρά;!
Ναι, πέσανε σε ακραίους μουσουλμάνους.
Ποιο είναι το πιο απίθανο μέρος που έχετε παίξει;
Τι να σου πω; Έχουμε παίξει στον Αμαζόνιο, στην Κολομβία, στη Σιβηρία...
Στη Σιβηρία; Πού;
Σε μια πόλη στην κεντρική Σιβηρία, στο Τομσκ. Είναι πέντε ώρες με το αεροπλάνο απ’ τη Μόσχα. Κάποιοι διοργανωτές εκεί σκέφτηκαν να μας καλέσουν.
Και πώς ήταν η Σιβηρία;
Να σου πω την αλήθεια, απ’ την κούραση δεν καταλάβαινα και πολλά. Πολλοί λένε «Πω πω, περιοδεία, ταξιδάκια, θα περνάς γαμάτα!». Δεν προλαβαίνω να περάσω γαμάτα. Γαμάτο είναι μόνο το δίωρο της συναυλίας. Όπου ξαφνικά συνειδητοποιείς ότι είσαι σε μια σκηνή στην άκρη του κόσμου και παίζεις. Αυτό είναι όλη η ηδονή.
Με το κοινό εκεί έρχεσαι σε επαφή;
Εννοείται. Μιλάμε, ανταλλάσσουμε διευθύνσεις... Νιώθω ότι είμαι ακόμα οπαδός, δηλαδή ποτέ δεν καβάλησα το καλάμι -έτσι θέλω να πιστεύω τουλάχιστον. Δεν ένιωσα ποτέ ανώτερος απ’ τον άλλον, επειδή παίζω σε συναυλία. Εγώ τιμώ τα παιδιά που έρχονται να με δουν, είτε είναι 5 είτε 500 είτε 5.000.
Ποιο είναι το ωραιότερο σχόλιο που σου έχουν κάνει;
Τι να σου πω τώρα; Πολλά... Ένας πιτσιρικάς μού είπε κάποτε: «Οι γονείς μου τσακωνόντουσαν και η μουσική σου μου κρατούσε συντροφιά». Αυτό για μένα είναι μεγάλη επιβράβευση. Είναι δικαίωση για όλη μου τη ζωή ως τώρα.
Έχεις νιώσει ποτέ περιθωριακός;
Πολλές φορές. Όταν είσαι ένας άνθρωπος που δεν έχει στην ουσία δουλειά, δεν έχει ένσημα, δεν έχει ασφάλεια, δεν έχει τίποτα... ε, κάποια στιγμή νιώθεις περιθωριακός. Σκέφτεσαι «Εγώ τι κάνω σ’ αυτή τη ζωή;». Αλλά συνεχίζεις για την ιδέα, όσο τιποτένια και να τη θεωρούν οι άλλοι. Ειδικά το μέταλ είναι μια ιδέα που στην Ελλάδα την πληρώνεις ακριβά.

Το μετάνιωσες ποτέ;
Ποτέ. Εγώ σ’ αυτά είμαι ιδεαλιστής, είμαι και στραβό κεφάλι.
Σήμερα τι σ’ ενοχλεί απ’ αυτά που βλέπεις γύρω σου;
Αυτά που με ενοχλούσαν και όταν ήμουν πιτσιρικάς. Με ενοχλεί ο συντηρητισμός του Έλληνα. Ότι δεν αφήνει το παιδί του ελεύθερο, ότι το πιέζει να ακολουθήσει έναν συγκεκριμένο δρόμο. Εγώ ήμουν τυχερός, οι γονείς μου γκρινιάξανε αλλά δε με σταμάτησαν. Αλλά βλέπω σήμερα, στα 35 μου, παιδιά που μεγάλωσαν χωρίς να ‘χουν νιώσει εφηβεία. Κι ενώ πιάσανε δουλειά, κάνανε οικογένεια, αρχίζουν ξαφνικά στα 35 να κάνουν τη ζωή του εφήβου. Και τους βλέπεις να ξενυχτάνε στα μπαράκια, να μεθάνε, να ψάχνουν για γκόμενες... Είναι τραγικό, κάθε πράγμα πρέπει να γίνεται στον καιρό του. Ο άνθρωπος πρέπει να κάνει οικογένεια όταν έχει χορτάσει.
Έσύ έχεις χορτάσει;
Εγώ είμαι λίγο αχόρταγος ρε γαμώτο. Ή μάλλον, όχι αχόρταγος, ανήσυχος...

Στο σχολείο ήσουν καλός μαθητής;
Καλός ήμουν. Έδωσα Πανελλαδικές, πέρασα Τουριστικές Επιχειρήσεις. Έκατσα έξι μήνες, πέρασα όλα τα μαθήματα του εξαμήνου και μετά λέω «Τι κάνω εγώ εδώ;» κι έφυγα.
Μέταλ σε ποια ηλικία άκουσες πρώτη φορά;
Στα 13 μου. Iron Maiden και Motorhead. Με άγγιξε άμεσως. Έπεφτα να κοιμηθώ και περίμενα πώς και πώς να ξυπνήσω για ν’ ακούσω μουσική.
Γιατί όμως μέταλ και όχι πανκ, ξέρω γω;
Και η πανκ μου άρεσε, αλλά το μέταλ έβρισκα ότι είναι πιο ποιοτική σαν μουσική. Με ταξίδευε πιο πολύ.
Τι διαφορά υπάρχει ανάμεσα στους Έλληνες και τους ξένους μεταλάδες;
Καμιά διαφορά. Το μέταλ κοινό είναι το μοναδικό κοινό, το οποίο δεν έχει σύνορα. Είναι απίστευτο ότι καταλαβαίνεις αμέσως έναν μεταλά στο δρόμο, είτε είσαι στην Τουρκία είτε στη Νορβηγία.
Απ’ τον τρόπο που ντύνεται;
Όχι μόνο. Κι απ’ τον τρόπο που μιλάει, ακόμα κι απ’ τον τρόπο που προχωράει.
Κάτσε ρε Σάκη! Πώς προχωράει δηλαδή;
(γελάει) Οι μεταλάδες, ρε παιδί μου, έχουν ένα πιο βαρύ περπάτημα... Έχουν τον αέρα του επαναστάτη, του τσαμπουκαλεμένου, πώς να στο πω...
Είναι πάντως και λίγο μόδα όλο αυτό...
Δε θα ‘λεγα μόδα. Είναι ας πούμε μια μαζικοποίηση. Αλλά ο άνθρωπος έχει την ανάγκη να ανήκει κάπου. Και στο μέταλ είναι πολύ έντονο αυτό, υπάρχει οπαδισμός. Γι’ αυτό μου αρέσει.
Τι απαντάς? σε αυτούς που σας κατηγορούν ότι οι μεταλάδες είστε λίγο... βρώμικοι; (γέλια)
Καλά, αυτή η φήμη βγήκε τη δεκαετία του ‘80. Εμείς μπορεί να ξεκινήσαμε έτσι, αλλά συνεχίσαμε πολύ πιο... καθαρά. Ή λένε, ας πούμε, ότι πέφτει ξύλο στις συναυλίες. Οι μέταλ συναυλίες είναι πολύ πιο ασφαλείς από άλλες συναυλίες οποιασδήποτε μουσικής.
Μετά από 100 χρόνια πιστεύεις ότι θ’ ακούγεται κανένα κομμάτι των Rotting Christ;
Θα ήμουν πολύ ευτυχισμένος. Θα τρίζανε τα κόκαλά μου απ’ τη χαρά.
Έχεις κάνει πάντως αυτή τη σκέψη;
Ασφαλώς και την έχω κάνει. Αυτό είναι το μεγαλύτερό μου όνειρο σαν συνθέτης: να αφήσω κάτι που να μείνει. Ξέρω, βέβαια, ότι είναι ματαιόδοξο.
Ελληνική μουσική ακούς;
Δεν τρελαίνομαι, αλλά μ’ αρέσουν κάτι ηπειρώτικα, κάτι μακεδονίτικα.
Ο Χατζιδάκις, ο Θεοδωράκης σου αρέσουν;
Είναι πολύ έντεχνοι για μένα. Αν και συνθετικά, καταλαβαίνω την αξία τους.
Εσύ γράφεις με νότες;
Όχι, ποτέ. Δεν έχω μάθει νότες. Τίποτα δεν έχω μάθει στη ζωή μου, δεν έχω πάρει δίπλωμα από πουθενά.
Ούτε lower στ’ αγγλικά δεν έχεις πάρει;
Τίποτα! Ούτε δίπλωμα οδήγησης δεν έχω. Κυκλοφορώ με ποδήλατο.
Για τη θρησκεία ποια είναι η γνώμη σου;
Πιστεύω ότι η θρησκεία είναι ό,τι χειρότερο έχει δημιουργήσει ο άνθρωπος για να καλύψει τις ανασφάλειές του. Πιστεύω ότι σε 200 χρόνια και σε 300 θα μιλάνε για θρησκείες οι ιστορικοί και θα γελάνε.
Μιλάς για τη χριστιανική θρησκεία;
Μιλάω για οποιαδήποτε θρησκεία. Και δεν έχω πρόβλημα με αυτά που μου λένε, έχω πρόβλημα που πάνε να μου επιβάλουν αυτά που λένε.
Πηγαίνεις ποτέ στην εκκλησία; Χριστούγεννα, Πάσχα;...
Πάω το Πάσχα απ’ έξω, να δω που γίνεται τζερτζελές.
Λες ποτέ τη φράση «Ωχ, Θέε μου»;
«Ωχ, μάνα μου» λέω.
Πρότυπα στη ζωή σου έχεις;
Εμένα τα πρότυπά μου είναι απ’ τον χώρο της μουσικής. Ο Λέμι, ας πούμε, των Motorhead είναι 60 χρονών και δεν είναι απλά ένας μουσικός, είναι τρόπος ζωής. Μπορεί να φαίνεται άστατος, άναρχος τρόπος ζωής, αλλά είναι και συγκροτημένος για να έχει φτάσει εκεί που έχει φτάσει. Το να είσαι 60 χρονών και να είσαι ακόμα λίγο παιδί, είναι μεγάλη υπόθεση... Είχα δει κάποτε έναν μπλουζίστα στον Λυκαβηττό που μια μέρα μετά τη συναυλία, πέθανε. Πρέπει να ‘ταν 80 χρονών. Κι ο άνθρωπος είχε έρθει από την Αμερική στην Ελλάδα για να παίξει. Τι ήθελε αυτός ο άνθρωπος; Λεφτά; Δόξα; Τίποτα, ήρθε απλά και έπαιξε. Εγώ συγκινήθηκα. Μου σηκώθηκε η τρίχα. Δε θυμάμαι πώς λεγότανε, αλλά αυτός ο γεράκος των 80 χρονών που ήταν στη σκηνή και τον περίμενε απ’ έξω το ΕΚΑΒ για ώρα ανάγκης, είναι για μένα ένα μεγάλο πρότυπο.
Να ένας ωραίος τρόπος να πεθάνεις!
Μπράβο, ναι! Πάνω στη σκηνή. Και να γράφει μετά στον τάφο σου «Πέθανε επί σκηνής».




Αναρτήθηκε από στις Δεν υπάρχουν σχόλια:

Rotting Christ is a Greek Melodic black metal band formed in 1987. They are noted for being one of the first bands of the genre within this region, as well as a premier act within the European underground metal scene.


Biography

In their two decades of existence, the band started as raw black metal, but utilized what has been described as a "dark metal" [2] direction on later releases, almost doing away with the black metal title, but not compromising their extreme sound.

During their rehearsal era in the late 1980s, the band began as grindcore and released various demos and splits with other bands from the Athens area. The group would later alter their sound with influence from proto-black metal bands like Celtic Frost and Venom, and in the process became one of the genre's instigators. Their 5 song demo, Satanas Tedeum, would show a grindcore/black metal crossover, followed by their career-breaking EP, Passage to Arcturo, in 1991.

One of band's first major appearances was on the 1993 "Fuck Christ Tour" consisting of Immortal and Blasphemy. During this concert, some audience members had engaged in cutting and self mutilation that resulted in hospitalization.[3]. Before signing to Unisound, Mayhem's Øystein Aarseth had expressed interest in distributing the band through his "Deathlike Silence Productions" label [4], but due to Aarseth's murder the same year, nothing materialized. The band would sign to Century Media in 1996 and remain on their roster for 10 years before joining Season of Mist.

Rotting Christ have played in many continents outside their native Greece, including both Americas, Greater Europe, Russia, the United Kingdom and the Middle East. Several heavy metal festivals around the world have hosted the band, including the 2003 Wacken Open Air in Schleswig-Holstein, Germany. Past tourmates have included My Dying Bride, Tristania, Tiamat, Vintersorg, Finntroll, Agathodaimon, Old Man's Child, Malevolent Creation, Anorexia Nervosa, Vader, Krisiun, Deicide, Behemoth and Nile, among many others.





Genre(s): Grindcore (first demos), Black Metal (early), Black/Gothic Metal (now)

Lyrical Theme(s): Sorrow, Occultism, Greek Mythology

Origin: Greece

Formed in: 1987

Current Line-Up: Sakis Tolis (formerly Necromayhem) - Guitars, Vocals (1987-) (Thou Art Lord, Desolation (Grc))
George Bokos - Guitars (2005-) (Sickening Horror, Obsecration, Nightfall (Grc), Exhibition (Grc))
Andreas Lagios - Bass (1996-) (Nightstalker (Grc))
Themis Tolis (formerly Necrosauron) - Drums (1987-) (Zemial (Grc), Thou Art Lord)



Discography:

Full Length




Αναρτήθηκε από στις Δεν υπάρχουν σχόλια:
Εγγραφή σε: Αναρτήσεις (Atom)